گاهی آدم
آن‌قدر حرف برای نگفتن دارد
که تبدیل می‌شود به اتاقی تاریک
با هزار دیوار بی‌صدا.
یک جایی از زندگی هست
که نه می‌خواهی توضیح بدهی
نه توانش را داری؛
فقط می‌نشینی گوشه‌ی خودت
و می‌گذاری بغض‌ها
آرام آرام
از تهِ دلت بالا بیایند
بی‌آن‌که جرئت کنی
حتی یک قطره‌شان را رها کنی:)🥱