خست ام

خــستــہ ام
از صبورے خــستـــہ ام
از فــریــــادهایے که در گـــلویـــم خفـہ مانـد
از اشـــــــک هایــی که قـاه قـاه خنــــده شـد
و از حــــرف هایے که زنـــده بہ گـــور گــَشت در گــورستان دلـــــم
آســــان نیست در پــَس خـــنـده هاے مصــنوعے گریــہ هاے دلت را
در بــی پنـــاهیت در پشت هـــــزاران دروغ پنهـــان کنے
ایــــن روزهــا معنے را از زنـدگـــے حذف کــرده ام
برایـــم فرق نمــےکــُنـد روزهایـــم را چگونــہ قربانـے کنم…