و اگر می نویسم

و اگر می نویسم،

دوست دارم بدانی

در خلأ دنیای بی جاذبه از نبودنت،

عجیب معلقم

می چرخم و می چرخم و می چرخم

و در چشم های ناباور یک سرگردان دلتنگ کسی را می بینم شبیه خودم

که هنوز عاشق کسی ست شبیه تو

وجودی سایه وار و حضوری کمرنگ

حضوری بسیار بسیار کمرنگ

که نوشتن برایش منصرف می کند مرا

از مرگ و نبودن …
حتی یه رز سفید هم یه سایه ی سیاه داره.