فیکجونگکوک تاتهمائه

فیک‌جونگکوک: تاته‌مائه
part⁴⁷

" اشتباه کردم "jk

با هر کلمه‌ای که از دهانش خارج میشد تن صداش هم پایین تر می‌آمد

" نمیدونم ... بخدا نمیدونم چیکار کنم ... من فقط میخوام برگردی پیشم ، میخوام همه چی مثل قبل شه "jk

و سکوت
سکوتی که جواب این همه دوری بود

بدون هیچ حرفی بدون هیچ حرکتی فقط بهم دیگه زل زده بودن
نگاهی پُر از عشق خالصانه

تمام لحظات خوش و بد از جلوی چشمانشان گذر می‌کرد

خاطرات تنها چیز‌هایی بودند که از زندگی داشتیم

در چشماش اشک حلقه بسته بود و بغض در حال پاره کردن گلوش ، با صدای آورم لب زد

" هیچی مثل قبل نمیشه "a.t

بدون حرفی دیگر اونجا رو ترک کرد

جیمین:برو دنبالش(روبه چای‌وون)

از مجلس بیرون رفت و اون چشم دوخته به راهی که طی میکرد

تقصیر چشمانت بود . .
چشمانی که انعکاسش مانند ماه روی برکه دلنشین و زیبا بود . .
تقصیر چشمانت بود . .
آن مروارید‌های درخشانی که مرا غرق در خود کردند . .
و در آخر مرا با هجران ترک کرده و رفته بودند . .
و گذاشتند در آتش عشق بسوزم ...

داخل ماشین نشست
سرش روی فرمون گذاشت
بغض امانش نداد و پاره شد

هنوزم دوستش داشت ، بیشتر از هر چیزی
مثل دریایی که موجش عاشق ساحل شده
من همان لیلام،مجنونم ولی عاقل شده.

در ماشین باز شد و چای‌وون داخل شد

چای‌وون: عزیزم

دست روی کمر دختر نوازش بار می‌کشید
چای‌وون نگاهشو به بیرون داد که با برادرش روبه‌رو شد
داشت به سمت ماشین می‌آمد و تهیونگ و جیمین سعی در مانع شدنش

چای‌وون: جونگکوک!

با شنیدن اسمش سرشو بالا آورد
نزدیک ماشین شده بود
سمت در راننده رفت و بازش کرد
از ماشین خارج شد و روبه‌روش ایستاد
عصبی بهش نگاه کرد و با صدای بلند غرید

" چته؟چی میخوای؟ "a.t

لب هاش روی لب های دختر قرار داد
بعد از گذشت چندثانیه ازش جدا شد
فاصله‌شون به یک‌سانتی‌متر می‌رسید

توی چشمان اشکیش زل زد و با صدای بَم و آروم حرف زد طوری که فقط دختر قادر به شنیدن اون صدا بود

" هر چی بگی حتی بهم فرصت ندی اخرش مال منی ، برت می‌گردونم "jk

از اونجا رفت

بعضی برای هم ساخته شدن ، حتی اگه هیچ وقت بهم نرسن


نویسنده:
خدای خیلی بد شد این پارت ، دیگه به بزرگی خودتون ببخشید💔😥