ولی هر چقدر که فکر میکنم میبینم تقصیر من و تو نیست که انقدر فاصله بینمونه‌؛ واقعا اگه به ما بود که تو بغل هم قفل میشدیم و حتی یک ثانیه از هم جدا نمیشدیم ولی این فاصله باعث شده به سمت گوشیامون کشیده شیم و به جای هم اونا رو بغل کنیم، اینم بگما من حتی به گوشیه تو دستتم حسودیم میشه که انگشتات هر روز دارن لمسش میکنن و چشمات که دارن نگاهش میکنن، حواست هست که نمیخوام قلبت برای کس دیگه‌ای بتپه؟ حواست هست که چقدر عاشقتم؟ حواست هست که هر روز دلتنگتم؟ دوای این دل تنگ تویی‌، آره خود تو، تو همه‌ٔ جونمی و این خیلی عذاب‌ آوره که همه‌ی جونت ازت این همه فاصله داشته باشه ولی همین که میتونم باهات صحبت کنم و تو حتی از پشت گوشی هم میتونی تشخیص بدی حالم خوبه یا بد، همین که میتونم صدات رو بشنوم و ازت آرامش بگیرم، همین که میتونم تصویرت رو ببینم و غرق زیباییت بشم، قلبم رو خوشحال میکنه و دلیل زنده موندن منه؛ در اصل وجود تو دلیل زنده موندن منه و من تا ابد نیازمند این وجود قشنگم💌ــــــــــــــــــــــــــــ❤+❤
ابدیـ قلبمـ
حسرتـ ❤
تاابد بغض تو صدامی