به نور فکر کن عزیزدلم به طبیعت به آسمان به پرواز به ع

به نور فکر کن عزیزدلم، به طبیعت، به آسمان، به پرواز، به عشق. و امید داشته‌باش... امید همیشه معجزه می‌کند. از امید است که ابرها می‌بارند و چشمه‌ها می‌جوشند و رودها می‌خروشند و پرنده‌های زخمی پرواز می‌کنند. از امید است که نرگس‌ها در دل زمستان سبز می‌شوند و می‌خشکند و ریشه‌هاشان برای رستنی دوباره پابرجاست و سال بعد، از همان خاک و ریشه سر بر می‌آورند، حتی محکم‌تر، جسورتر، سبزتر ...
به آفتاب فکر کن، به رهایی شاخه‌های نوری که قلب سیاهی را می‌‌شکافند و وسط شاهرگ‌‌های ستم، انقلاب می‌کنند.
به نور فکر کن عزیزدلم، به روزهای خوبی که تا چند قدمی‌شان رسیده‌ایم، هرچند خسته اما امید داشته باش...
امید همیشه معجزه می‌کند.