چه با عظمت است ذی الحجه

چه با عظمت است ذی الحجه
موسی به طور میرود
فاطمه به خانه علی
ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه
محمد با علی به غدیر
و حسین با همه هستی اش به کربلا
#ذی_الحجه
ذی‌الحجه آمده...
ماهی که از اولین روزهایش بوی بندگی می‌آید...
از تسبیح حضرت فاطمه(س) که در این ماه هدیه آسمانی شد،
تا دعای عرفه حسین(ع) که زمین را به آسمان گره زد...
از قربانی ابراهیم برای رضای خدا،
تا عید غدیر و بلند شدن دست علی(ع) به فرمان آسمان...
و مباهله‌ای که حقانیت را با چهره اهل‌بیت اثبات کرد.

اما در میانه این همه نور،
عرفه چیز دیگری‌ست...

روزی‌ست که خدا به انتظار می‌نشیند تا بنده‌اش خود را به یاد آورد...
تا از شلوغی دنیا فاصله بگیرد و به نقطه آغاز برگردد...
به جایی دور،
جایی به نام عالم ذر...

جایی که خداوند همه انسان‌ها را گرد آورد و پرسید:
«أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟»
و ما گفتیم:
«بَلَىٰ شَهِدْنَا» (سوره اعراف، آیه ۱۷۲)

روایتی از امام صادق(ع) آمده که فرمودند:
خداوند از ذریه آدم تا روز قیامت در روز "ذر" میثاق گرفت...
و آن روز، حقیقت شناخت ربوبیت بود، پیش از این دنیا.

و چه شباهتی دارد روز عرفه به آن لحظه!
روز شناخت، روز بازگشت، روز یادآوری آن عهد قدیمی...
برخی می‌گویند، روز عرفه، قرینه زمینی روزی است که خداوند در عالم زر از انسان پیمان گرفت و خود را به او شناساند
در دعای عرفه، امام حسین(ع) با کلماتی می‌خواند که گویی انسان را به همان عهد اول می‌برد:

> «إلهي تردّدي في الآثار يوجبُ بُعدَ المزار، فاجمعني عليك بخدمةٍ توصلني إليك...»

تو گم شده‌ای در خاک و دنیا،
اما او هنوز همان است؛ رب تو، معشوق ازلی تو...

ذی‌الحجه، ماهی‌ست برای بیدار شدن...
برای بازگشت به عهد، برای چنگ زدن به دامان ولایت،
و برای اینکه بفهمی هنوز هم می‌توانی بگویی:
بَلَىٰ شَهِدْنَا...

#روز_عرفه #ماه_ذی_الحجه #عیدغدیر #عیدقربان #مباهله #عید_قربان #عید_غدیر
#ما_فاتحان_قلبها_و_افکاریم
#سید_احمدالحسن_ع
#عقیده_در_انتظار_آزادی
#ظلم_بس_است
#ظلم_نمی_ماند
#تلنگر
#امید_جهانیان
#مهدی_ادیان
#یمانی
#یمانی_ظهور_کرد
#لبیک_یا_قائم_آل_محمد
#یمانی_نشانه_قبل_ظهور_است
#سید_احمدالحسن_ع
#احمدالحسن_را_بشناس
#عیسی_مسیح
#سید_احمدالحسن_ع