عشق زندگی آدم آدما رابطه
#عشق #زندگی #آدم #آدما #رابطه
#مشکلات #چالش_ها #رابطه_ها
#لبخند_ها #لبخند_های_پنهان
#رنج_ها #دغدغه_ها
#دل_مشغولی_ها
#محبت #مهربانی
#متن_های_زیبا
#شعر_های_زیبا
--------------------------------------
هر انسانی در #خلوتترین_شب های زندگیش، جنگی نهان را بر دوش میکشد؛ جنگی که شاید هیچکس جز خود او از شدت و تاریکی آن آگاه نباشد. گاه این نبرد در سکوت #لبخندی_پنهان میماند و گاه در پشت نگاه آرامی که وانمود میکند “همهچیز خوب است”. و درست همین ناپیدابودن رنجهاست که جهان را به جایگاهی ظریف و گاه شکننده تبدیل میکند؛ جایی که #مهربانی نه یک فضیلت، بلکه نوعی ضرورت است.
--------------------------------------
چنانکه #مولانا میگوید:
«هر کسی از ظنّ خود شد یار من
از درونِ من نجست اسرار من»
هیچکس نمیتواند تمام حقیقت دیگری را بشناسد. پس چگونه میتوان دربارهی دردهای او داوری کرد؟ آدمی تنها سایهای از #آشوبها و امیدهایش را آشکار میکند و دیگران بر اساس همان سایهها #قضاوت میکنند. اما انسان نه سایه است و نه تصویر؛ او مجموعهای از #زخمها، #رؤیاها، شکستها و #دلداری هایی است که گاه حتی زبان از بیانشان قاصر میماند.
--------------------------------------
#لایک_فالو_کامنت_یادتون_نره
👇
Repost @a.a.gh_5713
--------------------------------------
#سعدی نیز یادمان میآورد:
«بنیآدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند»
اگر یکی زخمی بردارد، دیگری نیز به نحوی درد را حس میکند؛ شاید نه مستقیم، اما در زیرِ پوست جهان، #رنجها جریان مشترک دارند. #مهربانی، نخی است که این گسستها را پیوند میزند؛ پلی که بر فراز #جنگهای_پنهان آدمی زده میشود.
و در نهایت، این حقیقت را باید با صدایی آرام اما عمیق پذیرفت که:
هر دل، سرگذشتی دارد
که در #ظاهر_انسانها دیده نمیشود.
--------------------------------------
پس بیاییم آرامتر صحبت کنیم، آهستهتر داوری کنیم، و بیشتر گوش بدهیم. شاید کسی درست در لحظهای که ما بیحوصلهاش میخوانیم، در سختترین لحظهی جنگ درونیاش باشد.
#زندگی_میدان_نبرد_است، اما #مهربانی میتواند پرچمی باشد که در میان این میدان، رنگ آشتی را بلند میکند.
--------------------------------------
#مشکلات #چالش_ها #رابطه_ها
#لبخند_ها #لبخند_های_پنهان
#رنج_ها #دغدغه_ها
#دل_مشغولی_ها
#محبت #مهربانی
#متن_های_زیبا
#شعر_های_زیبا
--------------------------------------
هر انسانی در #خلوتترین_شب های زندگیش، جنگی نهان را بر دوش میکشد؛ جنگی که شاید هیچکس جز خود او از شدت و تاریکی آن آگاه نباشد. گاه این نبرد در سکوت #لبخندی_پنهان میماند و گاه در پشت نگاه آرامی که وانمود میکند “همهچیز خوب است”. و درست همین ناپیدابودن رنجهاست که جهان را به جایگاهی ظریف و گاه شکننده تبدیل میکند؛ جایی که #مهربانی نه یک فضیلت، بلکه نوعی ضرورت است.
--------------------------------------
چنانکه #مولانا میگوید:
«هر کسی از ظنّ خود شد یار من
از درونِ من نجست اسرار من»
هیچکس نمیتواند تمام حقیقت دیگری را بشناسد. پس چگونه میتوان دربارهی دردهای او داوری کرد؟ آدمی تنها سایهای از #آشوبها و امیدهایش را آشکار میکند و دیگران بر اساس همان سایهها #قضاوت میکنند. اما انسان نه سایه است و نه تصویر؛ او مجموعهای از #زخمها، #رؤیاها، شکستها و #دلداری هایی است که گاه حتی زبان از بیانشان قاصر میماند.
--------------------------------------
#لایک_فالو_کامنت_یادتون_نره
👇
Repost @a.a.gh_5713
--------------------------------------
#سعدی نیز یادمان میآورد:
«بنیآدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند»
اگر یکی زخمی بردارد، دیگری نیز به نحوی درد را حس میکند؛ شاید نه مستقیم، اما در زیرِ پوست جهان، #رنجها جریان مشترک دارند. #مهربانی، نخی است که این گسستها را پیوند میزند؛ پلی که بر فراز #جنگهای_پنهان آدمی زده میشود.
و در نهایت، این حقیقت را باید با صدایی آرام اما عمیق پذیرفت که:
هر دل، سرگذشتی دارد
که در #ظاهر_انسانها دیده نمیشود.
--------------------------------------
پس بیاییم آرامتر صحبت کنیم، آهستهتر داوری کنیم، و بیشتر گوش بدهیم. شاید کسی درست در لحظهای که ما بیحوصلهاش میخوانیم، در سختترین لحظهی جنگ درونیاش باشد.
#زندگی_میدان_نبرد_است، اما #مهربانی میتواند پرچمی باشد که در میان این میدان، رنگ آشتی را بلند میکند.
--------------------------------------
- ۱.۵k
- ۲۵ آبان ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط