بسم لله لرحمن لرحم

بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بى ‏اندازه است‏و مهربانى ‏اش همیشگى.
هَلْ أَتَى عَلَى ﭐلْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ ﭐلدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئاً مَّذْکُوراً ﴿۱﴾
آیا بر انسان زمانى از روزگار گذشت که چیزى در خور ذکر نبود؟ «۱»
إِنَّا خَلَقْنَا ﭐلْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعاً بَصِیراً ﴿۲﴾
ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطى] از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتى به حالتى و شکلى به شکلى [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلى کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. «۲»
إِنَّا هَدَیْنَاهُ ﭐلسَّبِیلَ إِمَّا شَاکِراً وَإِمَّا کَفُوراً ﴿۳﴾
ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس. «۳»
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَاْ وَأَغْلَالاًَ وَسَعِیراً ﴿۴﴾
ما براى کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده‏ ایم. «۴»
إِنَّ ﭐلْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُوراً ﴿۵﴾‏
همانا نیکان همواره از جامى مى‏ نوشند که نوشیدنى ‏اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد و سپید و معطر] است. «۵»
عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ ﭐللهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیراً ﴿۶﴾
آنجام از چشمه‏ اى است که همواره بندگان خدا از آن مى‏ نوشند و آن را به دلخواه‌شان هرگونه که بخواهند جارى مى‏ نمایند. «۶»
یُوفُونَ بِـﭑلنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْماً کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً ﴿۷﴾
[همانان که] همواره نذرشان را وفا مى‏ کنند، و از روزى که آسیب و گزندش گسترده است مى‏ ترسند، «۷»
وَیُطْعِمُونَ ﭐلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً ﴿۸﴾
و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق مى‏ کنند. «۸»
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ ﭐللهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُوراً ﴿۹﴾
[و مى‏ گویند: [ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مى‏ کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسى را از شما نداریم. «۹»
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً ﴿۱۰﴾
ما از پروردگارمان در روزى که روز عبوس و بسیار هولناکى است مى‏ ترسیم. «۱۰»
فَوَقَاهُمُ ﭐللهُ شَرَّ ذَ ٰلِکَ ﭐلْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُوراً ﴿۱۱﴾
پس خدا نگه‏ دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابى و شادمانى به آنان عطا مى‏ کند. «۱۱»
وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةً وَحَرِیراً ﴿۱۲﴾
و آنان را براى اینکه] در برابر تکالیف دینى و حوادث روزگار] شکیبایى ورزیدند، ......