گاه، نوازش زمان در حال گذر را احساس می‌کنم، اما گاهان دیگر، اغلب احساس می‌کنم که زمان متوقف شده است. لحظات پر ارتعاشی فرومی‌افتند و مرا به کام خود می‌کشند و احتضارشان پایان ندارد.
راکدند، اما کماکان زنده‌اند، آنها را می‌روبند، دیگران جایشان را می‌گیرند، تازه‌تر و همان قدر پوچ؛این دلزدگی را نیک‌بختی می‌نامند.

✍️#ژان_پل_سارتر
دیدگاه ها (۰)

تقصیر مغزم است. مغز من حرف می‌زند. من همیشه فکر می‌کردم که د...

درست بودنِ اتفاقات و جریان زندگی به‌ معنای این نیست که قرار ...

روزها ادامه‌‌ی همدیگرند. کمابیش با اتفاقات یکسان. با خوشی‌ها...

می‌بینمت. کنار پنجره ایستاده‌ای، به شب و باران نگاه می‌کنی و...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط