این دنیا بی‌رحم‌تر از اونه که فکرشو می‌کنیم؛
گاهی حتی قبل از اینکه بلند شی، زمینت می‌زنه.
نه به امیدها رحم می‌کنه، نه به آدم‌ها.
اینجا کسی منتظر نمی‌مونه که حالت خوب بشه،
یا فرصت دوباره‌ای بهت بده.
باید یاد بگیری وسط همین بی‌رحمی نفس بکشی،
زنده بمونی، و خودت رو از دلِ زخم‌ها جمع کنی.