دچار تا نشوی عشق را نمی فهمی

دچار تا نشوی، عشق را نمی فهمی
تو هيچ از من و اين ماجرا نمی فهمی

رفيق، نسبت من می رسد به مجنون،‌ آه...!
وعشق سهم من است و شما نمی فهمی

بدون آن كه بفهمم شدم دچار عشق
تو خنده می كنی اما،‌ مرا نمی فهمی!

خيال می كنی آيا كه من پشيمانم؟
خيال می كنی آيا،‌ و يا نمی فهمی؟!

«منم كه شهره شهرم به عشق ورزيدن»
خيال توبه ندارم،‌ چرا نمی فهمی؟!

زعشق گفته ام و حاضرم به تكرارش
بگو كه حرف مرا تا كجا نمی فهمی؟

و حرف آخر من: عشق اختياری نيست
دُچار تا نشوی، عشق را نمی فهمی ...