نامه ای ب خودم

✍غمت نباشد رفیق!
همین روزها یک نفر از راه می رسد که تو بزرگترین معجزه و آرزوی زندگی اش باشی.
کسی که بجای تمام آنها که نادیده ات گرفتند، تو را ببیند.
بجای تمام آنها که مراقبت نبودند، مراقبت باشد و به اندازه ی تمام زخم هایی که خورده ای و دردهایی که کشیده ای؛ برای داشتنت بجنگد و تمام حواسش به آرامش و لبخند تو باشد.
کسی که هر صبح، برای شنیدن صدای تو، بیتاب باشد، هر شب با خیال داشتنت بخوابد و هر ثانیه با حرف های شیرین و عاشقانه اش، بهترین احساس ممکن را داشته باشی.
کسی که قرار است مهم ترین آدم زندگی اش باشی و با هر نگاه او، جان بگیری...
همیشه که قرار نیست زخم خورده ی آدم های اشتباه باشی،
همیشه که قرار نیست بد بیاوری، عذاب بکشی و بی پناه باشی!
صبر کن رفیق؛
روزهای خوبِ تو هم می رسند!
صبر کن...