بلدم شعر شوم شعلۀ ی آزار دلم

بَلَدم شِعر شَوَم، شُعلۀ ی آزارِ دِلَم
بَلَدی شُعلَه شَوی، بَر تَنِ آوارِ دِلَم؟

بَلَدم پَنجِرِه را وا کُنم و صُبح شَوَم
بَلَدی طَرح زَنی، رویِ غُبارِ دِلَم؟

بَلَدم شُعلَه شَوَم در دِلِ خاموشی
بَلَدی سرد کُنی آتِشِ افکارِ دِلَم؟

بَلَدم سَنگ شَوَم، صَبر کُنم، دَم نَزَنم
بَلَدی تیر شَوی، بَر تَنِ دیوارِ دِلَم؟

بَلَدم خَندِه زنم با دِلِ پَژمُرده‌یِ خود
بَلَدی رنگ بِپاشی به شبِ تارِ دِلَم؟

بَلَدم خاطِرِه‌هامان را بکنم خاکِستَر
بَلَدی باز نیایی سَویِ انبارِ دِلَم؟

بَلَدم پُل بزنم سَمتِ دِلِ فرداهـا
بَلَدی پشت کُنی، مِثلِ گرفتارِ دِلَم؟

بَلَدم پاک کنم خاطره‌ها را از تو
بَلَدی خَط بِکِشی بَر سَرِ تِکرارِ دِلَم؟

بَلَدم قَفل کنم پَنجِرۀ سَمتِ تو را
بَلَدی رَد بشوی از دَر و دیوارِ دِلَم؟

بَلَدم بی‌تو بمانم وَسَطِ دِل‌تَنگی ها
بَلَدی زَهر کُنی قَهوۀ افطارِ دِلَم؟

بَلَدم رَد بشوم از دِلِ خاطِره‌ها
بَلَدی گریه کُنی بی‌خَبَر از کارِ دلم؟

#امیر_قیامت