تـوکـل رهـا کـردن نـیـسـت... کـهـ اگـر بــود، رودهـا راه خـود را در دل سـنـگـهـا نـمـی جـسـتـنـد.
تـوکـل، یـکـ کـیـفـیـت آگـاهـی سـت؛
جـریـانـی آرام در ژرفـای جـان کـه مـیـدانـد نـور هـسـت ، حـتـی اگـر چـشـم آن را نـبــیـنـد.
امـا ایـن آگـاهـی
بــی تـلـاش بــی ثــمـر اسـت...
پـس دسـتـت را بــهـ کـار بــگـیـر، پـایـت را در مـسـیـر بــگـذار؛
و بــگـذار قـلـبــت در یـقـیـن تـوکـل آرام گـیـرد .
زیـرا تـوکـل ایـمـان بــهـ جـریـان هـسـتـی سـت...
و تـلـاش گـواهِ زنـده ی ایـن "ایـمـان" .
U҉N҉F҉O҉R҉G҉I҉V҉E҉N҉ 🤍