باید زن باشی،
تا یاد بگیری، دردهایت را لاک بزنی!...
سپیدی تار مویی موذی را ،
در حجاب رنگها مخفی
و صورت خسته ات را، در نقاب آرایش پنهان کنی
آری باید زن بود... نیمی درد و نیمی بازیگر...
تا وقتی از تو پرسیدند :
حالت چطور است؟
با لبخندی تصنعی بگویی :
چون همیشه "عالی"!!!!
و شب همبستر کابوسهایت ،
پهلو به پهلوی تنهایی، برای آمدن سحر دانه بپاشی...
و تو ای"مرد"... .
نمیدانم سرباز کدامین جنگی،
اما...
برای "فتح"باید" زن "باشی...