خستهام

خسته‌ام...
نه از عشق، نه از زندگی...
از خودم، از دلی که نفهمید کی باید بی‌تفاوت بشه.


خسته‌ام...
نه از دویدن، نه از جنگیدن،
خسته‌ام از تظاهر، از لبخندهای الکی،
از اینکه هر روز صبح بیدار می‌شم
و مجبورم وانمود کنم همه چیز خوبه.

زندگی برام شده یه تکرارِ بی‌روح،
یه چرخه‌ی بی‌انتها از بودن،
بی‌هیچ دلیل، بی‌هیچ امیدی.
هیچی خوشحالم نمی‌کنه دیگه...
نه آهنگی، نه آسمونی، نه حتی خاطره‌ای.

یه وقتایی دلم می‌خواد فقط بخوابم،
یه خوابِ عمیق،
بدون بیدار شدن،
بدون فکر، بدون دلهره، بدون خاطره.

زندگی؟
یه بازیه که من دیگه بلد نیستم توش ببازم یا ببرم...
فقط دارم نفس می‌کشم.
همین.
قاصدک تنها 💔