از یاد نبر که انتهای هر شوق زوال و ناکامیست

از یاد نبر که انتهای هر شوق، زوال و ناکامیست...

هر چیز که شوقِ داشتن در تو برانگیزد، ممنوع است یا مضر، یا ممنوع و مضر...

از هرکس که دوستش داری، دوری کن...

با کسی که حرفت را می فهمد، مشاجره کن به زبان کنایه، آنقدر که بیزارش کنی...

هرکسی دوستت دارد را برنجان و فراری بده...

از آفتاب دلچسب پاییز کوچ کن به هُرم وحشی تابستان، یخ باش و آب شو...

اهلی نشو ، اهلی نکن ، کرگدن بمان ...

راه برو روی مدار تیغدار تنهایی ، زخمی شو و بخند ...

از هر صدایی که دلت را بُرد بد بگو...

نوازش را با تازیانه جواب بده ، تازیانه را با سکوت ...

تنها بخند، تنها برقص ، اضافه وزن داشته باش ، لباسهای نامرتب بپوش ، پشت عینک و هدفون پنهان شو ، به همه اخم کن ، زخم زبان بزن ، دور بمان ، دور کن ، دوست نداشته باش ، دوست داشته نشو ، زشت باش و کاسته شو ...

از یاد نبر آدم مطرود ، کتاب آسمانی تو تنها یک آیه دارد : انتهای هر شوق ، زوال و ناکامیست ...