“Enter the Void
با همه فیلم‌هایی که تا حالا دیدی فرق داره!
گاسپار نوئه  اومده اینجا یه تجربه‌ای رو به شما نشون بده که انگار خودتون نشستید و یه DMT واقعی مصرف کردید!
اصلاً در این حد عجیب و غریب!
فیلم از اون حالتای واقعیت‌زدا داره که فکر می‌کنی خودت تو فیلمی، و دوربین هم می‌چرخونه که هیچی، همه چی دور سر آدم می‌چرخه!

این فیلم از زاویه‌ای تاریک و واقع‌گرایانه نشون می‌ده که مواد روانگردان چه اثرات سنگینی دارن. فیلم به جای جذاب‌سازی، حس و عواقب ناخوشایند مصرف رو به مخاطب منتقل می‌کنه و بیشتر شبیه یه هشدار درباره این تجربه‌هاست.

با کی ببینم ؟
یه آدم خونسرد، باحال، کسی که سینماهای عجیب و متفاوت رو می‌شناسه، چون قراره با شما به یه سفر ذهنی و دیدنی بره. کسی که وقتی اون صحنه‌های پیچیده و پرنور و چرخش‌های دوربین شروع می‌شه، بگه: «آروم، فقط فیلمه!» و حواسش باشه وقتی حس می‌کنی انگار توی یه بُعد دیگه‌ای از وجود غوطه‌وری، برت گردونه به واقعیت.

و البته! اون صحنه‌ها! بله، از همونا داریم. پس یادت باشه کسی که همراهت می‌شه، ظرفیت هنری و ذهنی این صحنه‌ها رو داشته باشه. چون این فیلم فقط تماشا نیست، یه تجربه حسیه، یه سفر… مثل همون سفری که شمن‌های جنگل با آیاهواسکا و DMT می‌رن!”

“فقط یادت باشه!
این فیلم برای هر کسی نیست.
اگه از اونایی هستی که با صحنه‌های سنگین، تصاویر پیچیده و تجربه‌های ذهنی قوی حال نمی‌کنی یا راحت به هم می‌ریزی، این فیلم شاید برات سنگین باشه. به‌خصوص اگه به نورهای چشمک‌زن و داستان‌های کند و غیرخطی حس خوبی نداری، یه تجدیدنظر کن.
ولی اگه اهل ماجراجویی هستی و دلت می‌خواد ذهنت حسابی درگیر بشه… خب، Enter the Void منتظرته!”