به چشمانت خیره میشوم.
همان چشم هایی که سالیان سال حسرت از نزدیک دیدنشان را داشتم...
امواج موهایت را با دست از دو تيله‌ی مشكی‌ات کنار میزنم...
صدایت، اخ صدايت...
با هر کلمه دستی می‌شود برای نوازش روحم.
اه که چقدر تو پرستيدنی هستی...
اهالی شهرت چگونه تا کنون خود را برایت به پای جام زهر و شراب نینداختند؟
همان بهتر؛ جامی که تو به دستم دهی، زهرِ زهرش هم گوارای وجودم خواهد شد...
بی شک خداوند روزی از تو خواهد پرسید، که چه در خود داشتی که این بنده اش تو را اینگونه پرستش میکرد؟
تو تمام خوبی های زمين را خودخواهانه در خود جمع کرده ای؛ گويی به قصد کشتن من!
من اطمینان دارم تو حقيقی ترين هنر دست پروردگارمی...
از همانها که از هیچ رنگ و قلمی درش خساست به خرج داده نشده...
لبخندم نه تنها بر لب، بلکه بر کل وجودم حقیقیست!
حال اگر زندگی‌ام به پایان رسد غصه ای ندارم...
اما محو ميشوی! يک آن و در يک لحظه!
کجایی؟
تویی که عاشقانه های از من بعید برایت نوشتم؛ کجایی؟ چه شد؟
اه اری...
درد همیشگی؛ باز هم قربانی خيالات شیرین تر از شیرینم شدم...
ـ🎼🎶🎨
پ‌ن: [می‌شه این پستمو یکم بیشتر تحویل بگیرید؟🥺]
#از_شارمین
#شروین
#شروین_حاجیپور
#شروین_حاجی‌پور
ـ#shervin
ـ#shervin_hajipoor