از شعله.به خاطرروشنایی اش.سپاسگزاری کن.اماچراغدان

راهم.که همیشه صبورانه درسایه می ایستد.ازیادمیر.گریه کنی اگر.که آفتاب راندیده ای.ستاره هاراهم.نمی بینی.ماهی در آب خاموش است و.چارپاروی خاک هیاهومی کندو.پرنده درآسمان آواز می خواند.آدمی،اما،خاموشی دریا.هیاهوی خاک و.موسیقی آسمان رادرخوددارد.هنگامی که.درفروتنی،بزرگ باشیم.بیش ازهمه به آن بزرگ نزدیک شده ایم.ممکن.ازناممکن می پرسد:((خانه ات کجاست؟))پاسخ می آید:((در رویای یک ناتوان.))

#رابیندرانات_تاگور