یه تیکه خیلی قشنگ‌ توی کتاب "کمی قبل از خوشبختی" هست که میگه :

خوشبختى سراغ کسانى میرود که بلدند بخندند!
این زندگى نیست که زیباست،
این ما هستیم که زندگى را زیبا یا زشت میبینیم.
دنبال رسیدن به یک خوشبختىِ بى نقص نباشیم، از چیزهاى کوچک زندگى لذت ببریم!
اگر آن ها را کنار هم بگذاریم، میتوانیم کل مسیر را با خوشحالى طى کنیم.