کپشن مهم:

ما همیشه فکر می‌کنیم رابطه فقط بین “من” و “دنیا” است. یعنی من نگاه می‌کنم، دنیا وجود دارد، و تجربه‌ای شکل می‌گیرد.
اما حقیقت این است که همیشه یک ضلع سوم هم وجود دارد: خداوند به عنوان مشاهده‌گر مطلق.
در واقع مثلثی شکل می‌گیرد:
1. منِ (انسان تجربه‌کننده)
2. پدیده‌ها و اتفاقات (موضوع مشاهده)
3. خداوند (شاهد و آگاه مطلق)

وقتی تو چیزی را تجربه می‌کنی، در همان لحظه خدا هم شاهد آن تجربه است.
ولی خداوند فقط تماشاچی نیست، بلکه “زمینه آگاهی” است که کل تجربه در آن اتفاق می‌افتد.
یعنی تو می‌بینی، جهان اتفاق می‌افتد، اما این دیدن و این اتفاق بدون حضور آگاهی الهی اصلاً قابل وقوع نیست.

پس چرا می‌گوییم خدا ضلع سوم مشاهده‌گر است؟
چون:
اگر فقط من باشم و دنیا، ممکن است توهم درک و جدایی شکل بگیرد.
اما وقتی بدانی “یک آگاهی بزرگ‌تر” در حال نظاره است، می‌فهمی که همه تجربه‌ها در دل او جریان دارد.
این نگاه تو را از “گیر افتادن در دوگانه‌ها” نجات می‌دهد.
هر انسان یک واحد آگاهی هست
یک قطره از یک دریا
و این قطره در ملیاردها جسم تجلی یافته است
به زبان ساده‌تر:
خدا نه فقط “بالای سر ماست”، بلکه “در خودِ دیدن و تجربه کردن ما” حضور دارد.
خداوند در درون تو در چاکرای چهارم«چاکرای قلب» حضور دارد و از پشت چشمان تو ناظر بر همه چیز است،هر نگاه تو، هر حس تو، هر درک تو، انعکاس همان آگاهی مطلق است..
۳۶۹♻️
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#مدیتیشن