روزی به دیدارم خواهی آمد که دیگر نمیشناسمت

روزی به دیدارم خواهی‌ آمد که دیگر نمی‌‌شناسمت

من با پیراهنی ساده

آشفته حال

خیره به خالی‌ دنیا

با خودم غریبه

با دیگران غریبه تر

جایی‌ نشسته‌ام که نمیدانم کجاست

تو چون همیشه با وقار

با تردید نگاهم می‌‌کنی‌

حالم را می‌‌پرسی‌

حالم را؟؟ پس از اینهمه سال ؟؟

شاخه گلی‌ روی زانوانم میگذاری

سری تکان می‌‌دهی‌

و می‌‌روی ...

من ...

خیره به خالی‌ دنیا

به ناگهان، رفتنت را می‌‌شناسم .

((نیکی‌ فیروزکوهی))