السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین

قَدمتُ .. وعَفْوَکَ عن مَقدَمی حسیراً ،
أسیراً ، کسیراً ، ظَمی 
آمده‌ام.. عذر مرا بپذیرکه این چنین حسرت‌زده، اسیر، شکسته‌پر و تشنه آمدم 
قدِمتُ لأ ُحرِمَ فی رَحْبَتیْک
 سلامٌ لِمَثواکَ من مَحرَم 
آمده‌ام تا در محضر تو احرام ببندماز این مکان احرام بر خاک تو
سلام فَمُذْ کنتُ طفلاً رأیتُ الحسین مَناراً إلى ضوئهِ أنتَمی
 از کودکی حسین برای منگنبدی بود که خود را به نور او متصل می‌کردم