گویند سرشت و گل ما مشکل ماست

گویند سِرشت وُ گلِ ما مشکلِ ماست
غیر از سخنِ راست کجا حاصلِ ماست

دل هایِ شما سنگ شد الا دلِ سرخ
این گوهرِ نایاب میانِ گِلِ ماست

دریایِ پریشانِ روان ذهنِ شماست
آرامترین اَمنِ جهان ساحلِ ماست

تا میشکنم شیشه یِ همسایه خطاست
همسایه اگر می‌شکند، بَددلِ ماست

دنبالِ گشایشگرِ قابل برویم
کوریِ گره در کفِ ناقابلِ ماست

از ماست که بر ماست نمایان شده بود
دیدیم در آئینه چه کس قاتلِ ماست