تایپ کردیم و تایپ و تایپ...
نوشتیم و نوشتیم و نوشت...
تمامِ احساسمان را جمع کردیم ...
و ریختیم توی چند کلمه ی پشتِ گوشی.
که "دوستت دارم"...
که "قول بده کنار هم بمانیم"...
و قلب های قرمز و بنفشِ
دمِ دستیِ بی تپِشی ...
که صدبار هرروز خرج هم می کنیم...
چشم باز کردیم و دیدیم ...
دلتنگی مان را جای دیدنَش ...
با یک جمله برطرف کردیم،...
"دلتنگم جانم،عجیب دلتنگم...
و شنیدیم "منم همینطور عزیزِ من"
ما جای تمامِ این ها...
بایدخیره می شدیم توی چشمَش...
و با صدای بلند داد می زدیم ...
که فلانیِ دوست داشتنیِ من...
بیا...بیا تا از این به بعدِ زندگی را ...
دونفره سر کنیم...
بین اینهمه آدم انتخابت کردم ...
که شیرینیِ هر روزم باشی...
باید قدم می زدیم ...
و برایش قصه می بافتیم...
برای دیدنَش ...
تک تک ثانیه های قرمزِ پشت ترافیک را...
با ذوقِ تمام می شمردیم...
ماجای تایپ کردنِ هر روزِ پشت هم...
جای دوستت دارم های خشکِ مجازی...
باید نفس می کشیدیم هُرمِ هوایَش را...
باید راه می رفتیم ...
از یک سرِ شهر تا سرِ دیگرش...
دستش را می گرفتیم ...
و تمامِ مسیرمان را هم می گذراندیم ...
به حرف و حرف و تزریق لبخند به جانِ هم؛
مشکل ماست...
مشکل نسل ماست...
که آنقدر دوست داشتنمان را
ریختیم توی گوشی،
آنقدر احساسمان را ریختیم ...
توی صفحه های بی روحِ لعنتی...
آنقدر به ریشه ی خشکیده ی
قلبمان آب نرساندیم...
که این همه بلاتکلیفیم...
که این همه بی سر و ته...
مشغولیم به دوست داشتنِ هم!
#عاشقانه
#amd_msn11