مرا آرام دوست بدار

مرا آرام دوست بدار
میان نفس کشیدن های مدامت
میان مرمرین بلور نگاهت
و رهایم کن در خویش
تا حضور مقدس آرامش
که تب کند وجودم
از تداوم لبخندت
بر سایه سار شکوفه زار دستانم
مرا آرام دوست بدار
از هرم گرم نفس هایت
تا نهایت عشق