زندگیام تلخ بوداما با طعم بوسههای شیرینت ت

زنـدگـی‌ام تـلخ بـود،امـا بـا طعـم بـوسـه‌های شـیریـنت، تـلخ‌تـر شـد.
عـطرِ حـضورت، بـویِ وابـستگـی مـی‌داد؛
وابـستگـی بـه چـیزی کـه هـرگـز سـهمِ مـن نبـود!
و چـه رنـجی بـالـاتـر از چـشیـدنِ خـوشـیِ نـارس، از لـمـسِ چـیزی کـه قـرار نـبود بـماند!