اقدام جهت برکناری مجید شاه حسینی از فرهنگستان هنر

*وسوسه‌ی مهلک خنّاسان، جهت برکناری مجید شاه‌حسینی در دوران احیاء فرهنگستان هنر/
مبادا مرام‌نامه‌ی فرهنگی دولت چهاردهم با شعار وفاق، بشود همان مانیفست رادیکال حذف‌گرای وفاق‌ستیز «دوم خرداد»!*

۱- سیّدمحمّدمهدی طباطبایی، معاون ارتباطات و اطّلاع‌رسانی دفتر رئیس جمهور، در برنامه‌ی جام جم شبکه‌ی یک، طی دو دقیقه به نحوی سه موضع متفاوت در مورد یک موضوع خاص اتّخاذ کرد که انگار نه انگار «صداقت»، مطابق ادّعای خانم سخنگو از دستاوردهای دولت چهاردهم بوده و گویی «وفاق» هم صرفاً در حدّ یک شعار سیاسی و ادا (ژست) باقی مانده است؛
وقتی مجری، پیرو بیانیه‌خوانی طباطبایی در اهمّیّت وفاق‌گرایی، موضوع برکناری زودهنگام #مجید_شاه‌حسینی از ریاست فرهنگستان هنر را مطرح می‌کند، موضع ابتدایی وی ناظر بر این است که
«بنا نیست دکتر شاه‌حسینی برکنار شود»،
در حالی که در همان هفته، نام «بهمن نامور مطلق» -که در سال ۱۴۰۲ بنا بر رأی اکثریت اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی و رئیس جمهور شهید برکنار شده بود- مجدّداً به عنوان گزینه‌ی پیشنهادی دولت چهاردهم در شورای عالی انقلاب فرهنگی به طور غیر رسمی مطرح می‌شود.
سپس طباطبایی وقتی اصرار مجری را مبنی بر صحّت شایعات برکناری می‌بیند، اشاره می‌کند که
«حالا ممکن است دوره‌ی مسئولیّتش به پایان برسد» در حالی که احکام ریاست فرهنگستان هنر، معمولاً چهار یا پنج ساله‌اند و حکم شاه‌حسینی، تنها دو سال قبل، در تیرماه ۱۴۰۲ توسّط شهید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور وقت و رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی، امضاء شده و بین رؤسای اسبق، حتّی ریاست بیش از ده سال نیز سابقه داشته!
در انتهای برنامه، طباطبایی ناگهان عجیب‌تر از دو موضع قبلی‌اش، بعد از قرائت شعارهایی دیگر با همان موضوع وفاق به سبک انشاءهای بی‌سروته دبستانی‌ها، می‌رسد به این جملات وفاق‌ستیزانه و می‌گوید:
«امّا ممکن است یکی در جایی قرار می‌گیرد و مانع برنامه‌ی دولت و هدفی که دولت طرّاحی کرده می‌شود و در جهت خلافش حرکت می‌کند و این طبیعی است و حقّ دولت است [تا عزلش کند]، دولت باید مراقبت کند از رأیی که مردم داده‌اند و اعتمادی که کرده‌اند».

۲- فارغ از اظهارات سیاسی متناقض و موضع ضدّ وفاق و غیر صادقانه‌ی معاون ارتباطات و اطّلاع‌رسانی دفتر رئیس جمهور، مفید است اگر از زاویه‌ی قانونی و عقلانی، این تصمیم عجیب و غلطی که برخی مایلند بر رئیس جمهور تحمیل کنند، مورد بررسی قرار گیرد؛
سه نهاد قانونی که شأنیّت ارزیابی عملکرد هر یک از فرهنگستان‌های چهارگانه، شامل «علوم پزشکی، ادب، علوم و هنر» را دارند، به ترتیب ذیل، عبارتند از:

- مجمع عمومی هر فرهنگستان (با مدیریت رئیس فرهنگستان) که سالی حدّاقل یک نوبت با حضور اعضای پیوسته و وابسته‌ی آن فرهنگستان، تشکیل جلسه می‌دهد و کارنامه‌ی یک ساله‌ی رئیس و ستاد فرهنگستان را ارزیابی می‌کند و طی دو سال اخیر، به مدیریت و ریاست فرهنگستان، نمره‌ی کامل اعطا شده که البتّه بهمن نامور حقیقی (رئیس معزول سابق و گزینه‌ی ریاست آتی)، به عنوان یکی از اعضا، گرچه باید حضور پیدا می‌کرده، لکن تشریف نداشته است.
- هیأت ممیّزه‌ی مشترک فرهنگستان‌های چهارگانه ( به ریاست معاون اوّل رئیس جمهور) که ایضاً سالی یک‌بار تشکیل جلسه داده و رؤسای چهار فرهنگستان، در آن، گزارش عملکرد سالانه‌شان را ارائه می‌دهند و عملکرد فرهنگستان هنر، مورد تقدیر معاون اوّل رئیس جمهور، محمّدرضا عارف قرار گرفته است.
- شورای عالی انقلاب فرهنگی (به ریاست رئیس جمهور) که آن نیز سالی یک نوبت، عملکرد فرهنگستان‌ها را بررسی و ارزیابی می‌کند و یکی از بهترین کارنامه‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳، متعلّق به فرهنگستان هنر تشخیص داده شده است.

۳- نتیجتاً، با لحاظ کردن نظر قطعی مثبت سه نهاد ارزیاب فرهنگستان هنر، یعنی مجمع عمومی، هیأت ممیّزه به ریاست معاون اوّل رئیس جمهور و شورای عالی انقلاب فرهنگی به ریاست رئیس جمهور، دالّ بر این‌که «با ورود مجید شاه‌حسینی، فرهنگستان، هنر در یک بازه‌ی کوتاه‌مدّت دوساله، از حالت رکودش خارج و احیاء شده و دارد بهترین دورانش را تجربه می‌کند»،
چنین عزل و نصب‌های محتملی را، چگونه می‌توان جز «سیاسی‌بازی، پدرخوانده‌سالاری و وفاق‌ستیزی» نامید و آیا مطلوب دولت چهاردهم این است که فرهنگستان هنر، دوباره به ورطه‌ی رکود و افول افتد و حکمرانی فرهنگی در آن‌جا نیز نظیر وزارت فرهنگ، تعطیل شود تا موجب نارضایتی فرهنگی عمومی و تذکّرهای مقام‌های عالی‌رتبه‌ی نظام شود؟!
آیا از منظر تصمیم‌سازان امور فرهنگی در دولت چهاردهم و پدرخوانده‌های بازنشسته‌ی فرهنگی، ادّعای موهوم و دروغ «ناهماهنگ و مانع بودن» رئیس فرهنگستان هنر، یعنی جدّی گرفتن حکمرانی فرهنگی و عمل به وظایف قانونیِ مطابق فلسفه‌ی تأسیسی و شرح وظایف رسمی فرهنگستان هنر؟!

به نظر می‌رسد ...