عاشقانه های شبنم

گل من با‌که نشستی‌که مرا یادت‌ رفت
از نگاهم چه سبب‌فرصت دیدارت‌رفت
چه‌کسی بود در‌اندیشه‌‌ت ای‌مونس‌جان
که سحرگاه چنین‌خفته و‌ بیدارت رفت
به کجابود تورا زمزمه‌ای خوشتر از‌عشق
کاین چنین‌ساده تو راخاطردلدارت رفت
ازغمت‌سینه کجا‌چاک نموده‌ست کسی
تا که این دلشده از دیده بیمارت رفت
گرمی دست‌که دلگرمی شبهایت‌گشت
تب عشق چه‌کسی بر رخ تبدارت رفت