تلنگر ،

🌺 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم 🌺

🔸 1401/ 07 / 17 🔸

✴️ #پست_۷۵ ✴️


🌺 #قرآن_بزرگترین_معجزه_تاریخ 🌺

🔸 در حالی که یه عده سعی دارن با ایجا شُبهات مختلف یا استدلالهایه بی ارزش برای نپذیرفتن #کتاب_قرآن مطرح میکنند مانند اینکه این کتاب مال ۱۴ قرن قبل استو در دنیایه مدرنیته و عصر پیشرفت تکنولوژیها جوابگو نیس که هنوز انسان به یک میلیاردم اعجاز این کتاب پی نبرده مثلا دانشمندان غربی در حالی به کشف سیاه چاله ها با کلی ابزار مختلف بر اومدن که این کتاب مثلا قدیمی ۱۴ قرن پیش نحوه وجود سیاه چاله هارو بیان کرده بود ، حالا بریم سر توضیح سیاه چاله و تاریخ #باز_کشف سیاه چاله ها توسط دانشمندان غربی🔸

🔺 سیاه‌چاله، ستاره‌ای است که در خود فروریخته و چنان حجم متراکم و نیروی جاذبه عظیمی دارد که نور هم نمی‌تواند از آن بگریزد و در آن نابود می‌شود. چنین ستارگانی همانند چاله‌هایی سیاه در کهکشان‌ها دیده می‌شود.

دو نفر افتخار کشف این پدیدهٔ غریب و گیج‌کننده را که با چشم دیده نمی‌شود به دست آوردند: اولی، ستاره‌شناس آلمانی کارل شوارتزچیلد بود. او در نوجوانی مجذوب حرکت ستارگان شد. او در سال ۱۹۹۰ نظریه‌ای ارائه کرد که فضا مانند جعبه‌ای سه بعدی نیست بلکه نیروی جاذبه آن را به طرق مختلف دارای اعوجاج کرده است. شوارتزچیلد این اعوجاج را «انحنای فضایی» نامید.

پنج سال بعد، اینشتین معادله انرژی و نظریه نسبیت خود را منتشر کرد که درباره انحنای فضا هم صحبت کرده بود. در ۱۹۱۶ هنگامی که شوارتزچیلد در ارتش آلمان خدمت می‌کرد و در جبههٔ روسیه بود (دوران جنگ جهانی اول) توانست معادلهٔ اینشتین برای نسبیت عام را حل کند. او متوجه شد هنگامی که ستاره‌ای فرو می‌ریزد و به نقطه‌ای منفرد از جرم متراکم مبدل می‌شود، قدرت گرانش آن چنان شدید است که ذره برای آن‌که بتواند از جاذبه آن بگریزد می‌باید سریع‌تر و سریع‌تر حرکت کند (سرعت فرار). محاسبات شوارتزچیلد نشان داد هنگامی که ستاره‌ای حجیم به یک نقطه متراکم مبدل می‌شود، سرعت گریز آن به سرعت نور می‌رسد و هیچ چیز نمی‌تواند از دام نیروی این ستارهٔ فروریخته بگریزد. این ستاره گویی هرگز وجود نداشته است.

با این محاسبات، شوارتزچیلد مفهوم سیاه‌چاله را کشف کرده بود اما خود او گمان نمی‌برد چنین چیزی در عمل وجود داشته باشد بلکه آن را مفهومی ریاضی می‌پنداشت.

پنجاه سال بعد، ستاره‌شناسان به دنبال ستاره‌های فروریخته گشتند. ستاره‌شناسان تشخیص دادند، از آن‌جا که سیاه‌چاله را عملاً نمی‌توان دید، تنها راه تشخیصشان آن است که از روی حرکت ناگهانی ستارگان آن‌ها را بررسی کنند و از روی این حرکت‌ها متوجه وجود نیروی گرانشی شدید در نزدیکی آن‌ها بشوند.

در ۱۹۷۱ محاسبات جان ویلر ستاره‌شناس نشان داد ستارهٔ سیگنوس ۱-X به دور یک سیاه‌چاله در حال چرخش است. این نخستین بار بود که یک سیاه‌چاله عملاً تشخیص داده شد. در سال ۲۰۰۴ پروفسور فیل چارلز، یک سیاه‌چاله را کهکشان راه شیری تشخیص داد که ۱۶۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشت.

سیاه‌چالهٔ V4641. اس.جی.آر، ۱۶۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. جرم آن چندین برابر جرم خورشید است. به جز این، سیاه‌چاله‌های عظیم دیگری در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند که چند صد میلیون برابر خورشید هستند. 🔺

🌹 #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج 🌹

#جهاد_تبیین

#جریان_تحریف

#کُلُّ_یَومٍ_عاشورا_و_کُلُّ_أرضٍ_کَربَلا

#تمام_روزها_عاشورا_تمام_زمینها_کربلاست