آدم همیشه دنبال قطعه‌ای گم شده است،

هیچ آدمی را نمی‌توان یافت كه قطعه خود را جستجو نكند؛
فقط نوع قطعه‌هاست كه فرق می‌كند،
یكی به دنبال دوستی است،
دیگری در پی عشق؛
یكی مراد می‌جوید و یكی مرید!
یكی همراه می‌خواهد و دیگری شریك زندگی،
یكی هم قطعه ای اسباب بازی!
به هر حال آدم هرگز بدون قطعه خود یا دست كم بدون آرزوی یافتن آن نمی‌تواند زندگی كند.
گستره این آرزو به اندازه زندگی آدم است و آرزوهای آدم هرگز نابود نمی‌شوند، بلكه تغییر موضوع می‌دهند.
حتی آن كه نمی‌خواهد آرزویی داشته باشد،
آن كه آرزویش را از كف داده است،
آنكه ایمان خود را به آرزویش از دست داده است،
اندیشه‌اش گرفتار «آرزو» ست
و در جستجوی قطعه ای گم شده ..