خسته شدم از بس بخاطر اینکه دل کسی رو نشکونم خودمو کوچک کردم
دنیا دنیا بی رحمیه
هرکاری کردم فقط بخاطر
این بود دلی رو شاد کنم
ولی بجز کوچک گردن خودم
و توهین کردن به شعور خودم
هیچی گیرم نیومد
باید گفت تف تف به روزگاری
که از بس همه تو زندگی از همدیگه
لطمه خوردن دیگ
به سایه ی خودشونم مشکوک هستن
رفتن همیشه بهتر از اینه که به التماس جای بمونی که تورو نمی پذیرن