خداجان
مدد کن چون این دو ماه سیاهیِ حضرت ارباب رو به تن داریم، عمل و سخنِ خطایی از ما نزنه که خدایی نکرده کسی انگشتِ اتهام به سمتِ سیدالشهدا بگیره. طوری زیست و زندگی کنم که هر کسی هر نشونه ای از محبتِ این خاندان رو در من دید بگه:
خدا امام شون رو رحمت کنه...
و اول از همه هم این آرامش و زینتِ در گفتار و رفتار رو با خانواده م داشته باشم و به اون ها نهایتِ ادب رو بگذارم چون اونی رنگ و بویِ حسینت رو داره که خانوادش رو محترم بشماره. مگه نه اینکه امام صادق فرمود:

بهترينِ مردانِ اُمَّتِ من كسانی هستن كه نسبت به خانواده یِ خودشون خشن نباشن، اهانت نكنن، دلسوزشون باشن و به اون ها ظلم نکنن!

مشتی، ما که خودمون کسی نیستیم اما به رحمتِ تو امید داریم.
کمک کن "آدم بشیم، آدمِ حسین!"