mohamad amin Shabnam

پر از ترانه ی نا گفته ام به مطلع ِ عشق
و او که شعر مرا کرده بیقرار ، تویی
چقدر ثانیه ها سُست و کُند و پائیزند
هم او که جان مرا می کند بهار ، تویی
درخت ِ بی بَر ِ از روزگار ، خورده تبر
منم ، بیا که تمامیّ ِ برگ و بار تویی
کنار ِ پنجره ، فرسوده شد شکیب ِ دلم
همه حلاوت ِ پایان ِ انتظار ، تویی https://wisgoon.com/rozehairdresser