این همه آتش خدایا شُعله‌اش از گور کیست

شَهوت این بی نمازان، نَشئه‌ی انگور کیست


پرده دانان طریقت در صبوری سوختند

این صدای ناموافق زخمه‌ی تنبور کیست


شیخ بازیگوش ما از بس مرید خویش بود

عطسه‌ای فرمود و گفت این جمله‌ی مشهور کیست


پنج استاد حقیقت حرف‌شان با ما یکی ست

راستی در پشت این دستورها دستور کیست


آب نوشان ادّعای خضر بودن می‌کنند

رنگ پیراهان اینان وصله‌ی ناجور کیست


دست این پاسوربازان هر که دل را داد باخت

دوستان چشم شما در انتظار سور کیست


دین و دل دادند یارانم در این شرب الیهود

شیخ ما در باده گم شد، مست ما مستور کیست


این که خضرش خوانده‌اید، اسکندر مقدونی است

این که دریایش لقب دادید چشم شور کیست


این که بر آن گوش خود بستید،  صور محشر است

این که شیطان می‌دمد دائم در آن شیپور کیست


آن که می‌زد روز و شب پیوسته لاف اختیار

این زمان ترس از که دارد؟ این زمان مجبور کیست


بعد طوفان جز کفی در کیسه‌ی امواج نیست

شاه ماهی‌های این دریا ببین در تور کیست