آدمها چنان بی محابا با قلب های یکدیگر قمار می کنند،
که عنقریب خودمان با خنجری در کمینِ خودمان باشیم،
مبادا آنقدر مهر و دوستی را ،
پیشکشِ نالایقان کنیم که علاوه بر خیانت به روحِ زندگی،
مجبور باشیم مُهرِ حماقت را هم مادامُ العمر ،
بدوش بکشیم.
روزگارِ تلخ و متشنجی ست ،
مراقبِ مهربان ها باشیم ....

نیکی_فیروزکوهی

‌‌‎‌‎ ‎