خدا نکند که یه روز به آن دچار شوی.
عشق را می‌گویم
بعد از آن،انگار عقلت را ازدست خواهی داد
انگار وجودت پر می‌شود از نگاهش،از صحبتش،از محبتش.
حال بعد از هربار نگاه،باید خدا را به اجازه ی توبه ی دوباره التماس کنی.
شاید خدا این امتحان را برایت گذاشته است.
دیگر کور می‌شوی؛
یادت باشد،
.*عشق‌سن‌وسال‌حالیش‌نیست.*
ممکن است همان جرقه ی کودکی،حسرت پیری‌ات باشد.

.
.
.
..
Writen by:خودم