وقتی انسانی خود را تسلیم خدا می‌کند، در واقع به یک نوع آرامش درونی و اعتماد به حکمت الهی دست می‌یابد. این تسلیم به معنای پذیرش اراده خداوند و اعتقاد به اینکه او بهترین مسیر را برای زندگی‌اش رقم می‌زند، است.

تسلیم در برابر خدا به انسان این امکان را می‌دهد که از بار سنگین نگرانی‌ها و اضطراب‌ها رها شود. وقتی انسان به خداوند اعتماد می‌کند و تسلیم او می‌شود، دیگر نیازی به کنترل همه چیز ندارد و می‌تواند با اطمینان بیشتری با چالش‌های زندگی روبرو شود. این اعتماد نه تنها موجب آرامش روحی می‌شود، بلکه به فرد قدرت می‌دهد تا در برابر مشکلات و سختی‌ها ایستادگی کند.

علاوه بر این، تسلیم به خداوند به معنای پذیرش نعمت‌ها و امتحانات زندگی است. انسان تسلیم‌پذیر می‌داند که هر چیزی که برایش پیش می‌آید، چه خوب و چه بد، بخشی از برنامه الهی است و او را به رشد و تعالی دعوت می‌کند. این نگرش باعث می‌شود که فرد بتواند از تجربیات خود درس بگیرد و در نهایت به فردی قوی‌تر و با بینش‌تر تبدیل شود.

در نهایت، تسلیم به خداوند نه تنها فرد را از بدبختی دور می‌کند، بلکه او را به سمت خوشبختی و رضایت درونی هدایت می‌کند. این خوشبختی ناشی از ارتباط عمیق با خداوند و پذیرش مسیر زندگی است که او برای انسان طراحی کرده است. بنابراین، انسانی که خود را تسلیم خدا کند، در واقع در مسیری قرار می‌گیرد که او را به سعادت و آرامش واقعی هدایت می‌کند.