حالِ دلت را دست آدم‌ها نسپار
نگذار افسار به دست به هرکجا بِکشندت
نگذار با حرف‌هایشان امیدت را ناامید کنند
اجازه نده رفت و آمدشان بشود دلیل غم و شادی‌ات
زندگی‌ات را در دستان خودت نگه دار، محکم و وفادار
محبت کن و مهربانی را هدف خودت قرار بده تا مدیون دل و روح و احساسات خودت نشوی
عقل حسابگرت را هم ناظر کن که مبادا به بیراهه روی
این کلیشه‌ها را تکرار می‌کنم که برسم به یک کلام حرف حساب:
"عزیزِ من، لطفا فرش زیر پای آدم‌ها نباش، تابلو فرش زیبایی باش که بر دیوار دلشان قابت کنند"