عاشقانه های شبنم

مي روم ، اما نمي پرسم ز خويش
ره كجا؟ منزل كجا؟ مقصود چيست؟
بوسه مي بخشم ، ولي خود غافلم
كاين دل ديوانه ، را معبود كيست؟
آه ، آري ، اين منم ، اما چه سود
" او" كه در من بود ، ديگر نيست، نيست
مي خروشم زير لب ، ديوانه وار
"او" كه در من بود ، آخر كيست؟ كيست؟




....