زورت که به تغییر جهانت نرسید، موهات را کوتاه می‌کنی و این کوتاه شدن، جای تمام نشدن‌ها و نتوانستن‌ها به تو احساس قدرت می‌دهد.
می‌روی به پیکار با روزگار و قیچی بر می‌داری تا ریسمان اتصال اندوه و شکست را قطع کنی و ناکام برمی‌گردی و می‌افتی به جان ساقه‌ی نازک موهات و آن‌ها را کوتاه می‌کنی و به جای رنج‌ها، نقطه‌ی اتصال دلخوشی‌های خودت را قطع می‌کنی و زورت به جهان که نرسید، به جای همه، از خودت انتقام می‌گیری...
دوست داری تغییر مثبتی در جهانت ایجاد کنی و وقتی نمی‌شود، خودت را و زاویه‌ی نگاه خودت را تغییر می‌دهی و احساس بهتری به خودت پیدا می‌کنی و این دل کندن از لطافت و سکون، تو را قدرتمندتر و جسورتر می‌کند.
با خودت که کنار آمدی و از موهای بلند و زیبات که دل کندی؛ بیشتر از هر بار دیگری احساس رهایی و قدرت می‌کنی، شبیه به درختی که شاخه‌های اضافی‌اش را بریده و ایمان دارد که بیشتر از همیشه قد خواهد کشید...


#گیسو