خالی از خودم شده‌ام...
تهی از حقیقت
و لبریز از سکوتی بی‌انتها
پوچم... از فرداهایی که هرگز برای من نبودند
و از دستانی که هیچ‌گاه سهم نوازش خاطراتم نشدند..

من مانده‌ام میان نبودن ها و بودن های بی‌معنای تو،
در فاصله‌ای مبهم از آنچه هستم و آنچه دیگر نیست
چقدر از خودم دور مانده‌ام...
انگار حتی سایه‌ام نیز مرا ترک کرده است