یکی از سیاستهای تجویزی صندوق بینالمللی پول به کشورها از

یکی از سیاست‌های تجویزی صندوق بین‌المللی پول به کشورها از جمله ایران، همواره این بوده که برای کنترل تورم، نرخ سود بانکی را افزایش دهید. متاسفانه جریان سیاسی حاکم بر دولت و مجلس طی دهه‌های گذشته نیز از این دستور تبعیت کرده‌اند.
می‌گوئیم افزایش نرخ بهره بانکی چه ارتباطی به کنترل تورم دارد؟ می‌گویند افزایش نرخ بهره باعث می‌شود نقدینگی که عامل تورم است از دست مردم جمع شده و در بانک‌ها حبس شود. گویی بانک‌ها چاله های دارند که در آنجا نقدینگی را از مردم می‌گیرند چال می‌کنند!
در صورتی که افزایش نرخ بهره بانکی، نقدینگی را در بانک ها حبس نمی‌کند. بلکه در سوی دیگر باعث می‌شود بانک‌ها با نرخ سود بالاتری وام بدهند. وقتی تولیدکنندگان با نرخ سود بالاتری وام می‌گیرند، هزینه تولیدشان بالاتر می‌رود و محبور می‌شوند محصولاتشان را گران‌تر کنند. یعنی سیاستی که با ادعای کنترل تورم اعمال می‌شود، باعث افزایش تورم می‌شود. برای نمونه، طبق گزارش‌های ارائه شده، یک سوم قیمت خودروهای داخلی مربوط به هزینه مالی است! یعنی خودروسازان بابت بازپرداخت سود وام، مجبورند روی قیمت خودرو بکشند.
این وضعیت عادی نیست. خطا اگر مرتب تکرار شود، دیگر خطا نیست.
ابتدا می‌گویند علت تورم نقدینگی است تا کسی سراغ دلایل اصلی تورم یعنی نرخ ارز و جهانی‌سازی قیمت‌ها نرود. سپس بر اساس همان علت اشتباهی که برای تورم تراشیده‌اند، نسخه افزایش نرخ بهره بانکی برای کنترل تورم را می‌پیچند.
این وضعیت قابل ادامه نیست. قرار هم نیست از آسمان کسی بیاید و اصلاح کند. مسئولیت این اصلاحات، بر دوش خود ماست و نصرت الهی در گرو حرکت ماست.
@syjebraily