از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود

خداوند ارواح انسانها را چندین هزار سال قبل
از جسمهایشان آفرید و عالی ترین و شریف
ترین ارواح را ارواح محمد فاطمه علی حسن و
حسین قرار داد و ائمه ی بعد از آنها را هم
شریف قرار داد پس نور ارواح آنها را به
آسمان و زمین نشان داد. نور آنها همه ی
آسمانها و زمین را پوشاند. بعد هم خداوند به
آسمانها و زمین و کوه ها خطاب کرد که این
انوار دوستان و اولیای من هستند و حجت
من بر همه ی خلق و امامان بر بندگانم می باشند هیچ کدام از موجودات در نزد من از
اینها عزیز تر نیستند من برای آنها و کسانی
که این ها را دوست بدارند بهشت را خلق
کردم و برای کسی که مخالف اینها باشد جهنم
را آفریدم پس هر کس مقام و منزلت آنها را
از من ادعا کند او را چنان سخت عذاب می
کنم که هیچ کدام از بندگانم را چنان عذاب
نکرده باشم و آن شخص را با مشرکان در طبقهٔ
پائین جهنم قرار میدهم و هر کس به ولایت
آنها اقرار کند و مقام و منزلت آنها را در نزد
من انکار نکند آن شخص را با خود این ارواح
در باغ های بهشت خودم ساکن میکنم که در
آن جا هر چه بخواهند هست و آنها را گرامی
می دارم و آنها را همسایگی خودم ساکن
میکنم و شفاعت آنها را در مورد گناهان
بندگان خودم قبول میکنم پس ولایت آنها از
جانب من امانت در نزد خلقم میباشد کدام
یک از شما آسمان و زمین میتوانید این
امانت سنگین را قبول کنید؟ آسمان و زمین از
حمل آن امانت سرباز زدند و ناتوانی خود را از
تحمل آن بار سنگین ابراز داشتند.

حدیث قدسی