دشتهایی چه فراخ

دشت‌هایی چه فراخ !
کوه‌هایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی می‌آمد!
من در این آبادی، پی چیزی می‌گشتم:
پی خوابی شاید،
پی نوری، ریگی، لبخندی.
در دل من چیزی است،
مثل یک بیشه نور،
مثل خواب دم صبح
و چنان بی‌تابم، که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.
دورها آوایی است، که مرا می‌خواند.

#زندگیتون_به_قشنگی_دشت🌱

◍⃟❣ @lovfj_7

#حس_خوب
#طبیعت
#خدا
#آرامش #انگیزشی