عاشقانه های شبنم

قمرے دلم بے تابست  ، کلامے بفرست که آرامم کنی
رسانده اے  تڪ به تڪ شنبه ها یم  را ،به  غروب جمعه
اسب سرکش کوهستان خیالت دست بر نمے دارد
گردوغبار  سُم بے مقصدش ،بے سروسامانیم ، مے کوبد
پریشانے پیشانے مان کاملا مشهودست
درتعبیر "شب زنده داران"
آنکه "خودش را به خواب زده ست"
بر نمے خیزد