آنچه انسان را از تزلزل بیرون می آورد ذکر خداست

"پس، این قدر دنبال این ورق و آن ورق و این جبهه و آن جبهه و این‏ طرف و آن طرف نگردید. زحمت ندهید خودتان را، شما سیر نخواهید شد. دنبال چیزی‏‎ ‎‏بروید که شما را شاداب کند؛ مطمئن کند نفس شما را.
آنکه انسان را از تزلزل بیرون می آورد ذکر خداست. با‏‎ ‎‏یاد خداست که تزلزلها ریخته می شوند؛ اطمینان پیدا می شود. وقتی اطمینان پیدا شد و‏‎ ‎‏ذکر خدا و یاد خدا شد، وقتی است که مخاطب می شود به این خطاب: ‏‏یا أیَّتُها النَّفْسُ المُطْمَئِنَّةُ‏‎ ‎‏در روایتی است که خطاب به حضرت سیدالشهداست.‏‎[4]‎‏ آن وقت است که به شما‏‎ ‎‏می گویند که ‏‏فادخلی فی عِبادی‏‏. نه فی عبادالله ؛ نه فی عباد دیگر. ‏‏"فی عِبادی".