عاشقانه های شبنم

در حنجره ام
یڪ نام بود
در دستم
بذر یڪ حرف
وچشمم ذڪرگوی ِیڪ نگاه
خودت نمیدانی
هرڪجا بودم ازتو پر بودم
و هردم ازتو می روییدم
گاه در نهایت دلتنگی های بسیار
خودت را از خیالت پس گرفته بودم
و  از شعر
شفای زخم های دوری را
ببین همیشه بامنی
هرچقدر دور
هرچقدر دیر
تو حقیقت ِبی چون وچرای ِمنی ...